La Mal Coiffée

Desidi d'acabar sus un autre grop de musica, La Mal Coiffée. Contràriament a Goulamas'k que son que d'òmes, La Mal Coiffée es composat que de femnas. Son cinc : Myriam Boisserie, Laetitia Dutech, Hélène Arnaud, Marie Coumes e Karine Berny. An la particularitat d'esser un grop de polifonia occitana. En tot, quatre albums soriguèron, en 2007 Polyphonies occitanes, en 2009 A l'agacha, en 2011 Òu! Los òmes! e en 2010 L'embelinaire. Partician a fòrça de festenals coma Les Vieilles Charrues o lo Sziguet festenal a Budapest (soi annada aqueste estiù).

Agradi lo grop perque tròbi que lo mond de la musica es tròp masculin (soi pas femenista), e pensi que un grop coma La Mal Coiffée es plan dins la musica en France. Tamben, los grops de polifinia son pas corrent. 

Dins lo darrièr album L'embelinaire, las artistas manifestan l'enveja de parteja la poësia, per ellas, nosautres sèm todes del embelinaires, « des ensorceleurs , des enchanteurs». 

Sus la pocheta de l'album, i a aquesta idea de embelinaires, las cinc cantaires son d'esquina, son sus un ròc e contemplan lo cèl que es pas compausat d'estèlas, mas de brancas d'arbres e de flors. 

Es un perfièch encantament...

Goulamas'k

Uèi vòli presentar un grop de musica, Goulamas'k, que ai vist en concèrt lo dimècres 16 abril 2014, a la sala Jean-Moulin de l'Universitat Paul Valéry de Montpelhièr. 

Goulamas'k debugèt en 1999 a Béziers. Es un grop de ska rock mas tanben de reggae punk e de musica tradicionala. Lo cantaire canta en francés, occitan, catan e castillan. Los premièrs albums son Le Kri des Cigales, Gardarem La Tèrra, puèi en 2007 Fai Petar !, en 2011 Avis de Tempèsta e lo darrièr en data Ràbia e Poësia de 2014. Ai qu'un album e es Avis de Tempèsta. Son sièis artistas, « Angel » a la batariá, « Sly » a la bassa e als còrs, « Flo » a la guitarra e als còrs, « Yadou » al trombòne, a la grailhe catalana, al sac de Gemèc e tamben al canta. I a « Gordon » a la grailhe catalana, al bozoki irlandés e als còrs, e « Fred » al canta, al auboi del Lengadoc a la grailhe catalana.

Desgatjan una plan energia en concèrt que es pas comparabla a l'escota d'un album a l'ostal. Aquesta musica es crea per la vivre amb els !

Pensi justa a una causa, i a pas pro de concèrts a Montpelhièr, venètz !!

Hervé Di Rosa

Un autre artista que vòli presentar es Hervé Di Rosa. Hervé Di Rosa nasguèt a Sète en 1959. Amb Robert Combas, qu'ai presentat davant, lo pintre fa partit del movement figuracion libre. Faguèt força de mòstras dins lo mond entièr. Coma dins l'òbra de Robert Combas, i a sovent lo tèma de la sexualitat. 

Per exemple, dins aquesta pintura de sa seria Di Rosa Classic de 2007, i a la preséncia de penís, de bonhetas, de penetracions, d'ejaculacions, de felacions, de tetas, e tot aquò. Los personatges, pensi d'inspiracion populara, son un mescla de benda dessenha e de grafiti. Son reduch a una forma amb un unic uèlh coma del ciclòps , e a una granda boca. Dins todas sa seria aparéisson sos estranhs personatges, mas son pas novèls dins son òbra, fon partit de la «Diromythologie» de Hervé Di Rosa dins las annadas 80 . L'image es fòrça colorada, e son aspècte vulgara me fa pensa al « Les sales blagues de l'Echo », una seria de benda dessenha de Philippe Vuillemin. 

Per acabar, dirai que ai vist un còp una mòstra de l'artista, Yhayen (procession), al Carré Saint Anne de Montpelhièr en 2012. Eri impressionada per la talha de las esculturas !

Marcel Pagnol e mon enfança

Desiri presenta lo grand artista Marcel Pagnol. Marcel Pagnol nasguèt lo 28 febrièr 1895 a Aubagne e moriguèt lo 18 abril 1974 a Paris. Era un escrivan, un òme de teatre e un cineasta. Conéissi sustot sos romanics autobiografics : La Gloire de mon père (1957) e Le Château de ma mère (1958) qu'i avián dins la bibliotèca de ma mameta. Mas ai vist qu'un film de l'autor, La Femme du boulanger (1938). Ai principalament vist los adaptacions filmicas de Claude Berri : Manon des sources (1986) amb Yves Montand, Daniel Auteuil e Emmanuelle Béart ; Jean de Florette (1986) totjorn amb Yves Montand, Daniel Auteuil e Gérard Depardieu. Mas tanben los films de Yves Robert, La gloire de mon père (1990) e Le Château de ma mère (1900). 

Emmanuelle Béar dins Manon des sources, Claude Berri, 1986

Agradi los adaptacions perque tròbi que se son de films que nos aprenon la vida. De mai, los paisatges del Sud de la France me son familiar. Los personatges son populars, los situacions nos concernisson todas : faire de coquinariás quand nos sèm drollets, la mòrt d'un èstre pròche... O encara la subsisténcia dins una certana epòca dins la garriga provençala, amb Manon, la paura païsana...

Una lecçon prefonda sus la vida...

Albert Dubout : Presentacion e analisi

Uèi vòli presentar Albert Dubout, lo dessenhaire fòrça connegut. Albert Dubout nasguèt lo 15 Mai 1905 a Marselha. Faguèt de nombrosa illustracions e dessenhs per exemple per L'Écho des Etudiants de Montpelhièr o dins Ric et Rac. En 1936 debuta sa longua collaboracion amb Marcel Pagnol amb son film César, puèi en 1948 Marius e Fanny... Moriguèt lo 27 junh 1976. En 1992 èra inaugura lo musèu Albert Dubout a Palavas-les-Flots.

De mai, vòli presenta una illustracion d'Albert Debout que representa una pichona vilòta, Palavas-les-Flots, qu'es a costat de la ciutat de Montpelhièr.

Lo dessenh es en color, ennault i a lo titul Palavas-les-Flots. Al fons pòdi veire la vilòta. La vila es coma una illa enroda de la mar Mediterranèu. Tres colors principales son dins lo dessenh : lo roge, lo blanc e lo blau, que son las colors de la France e del drapèu francès. Mas i a tanben la color jaune qu'aleuja l'image. La scèna representa las ajusatas, qu'es un esport practica dins lo sud de la France, e qu'es acompanha de la musica tradicionala amb lo tambornèt e l'aubòi. Las mai connegudas son aquelas de Sète.
Todas los personatges son representatiu de l'òbra d'Albert Dubout : i a lo gròs, lo mostachut...

Sas illustracions respiran la jòia !

Jean Dieuzaide : Presentacion e analisi

Vòli parlar de Jean Dieuzaide, qu'es un celèbre fotograf tolosan. Jean Dieuzaide nasguèt le 20 junh 1921 a Grenade e moriguèt lo 18 setembre 2003. En 1944 a la liberacion de Tolosa, Jean Dieuzaide faguèt una fotografia del general De Gaulle e dempuèi sa carrièra s'envolada. Faguèt fòrça de retraits de personatges conegut coma Salvador Dalí. En 1974, fondèt la galariá Mucipala del Château d'Eau a Tolosa. L'espaci existís totjorn e i a força de mòstras de fotografias.

Alara, vòli analisi una fotografia de Jean Dieuzaide o Yan (Yan es son ancian pseudonim) de las annadas seissanta : Portrait de femme.

Portrait de femme es una fotografia en negre e blanc prenguèt en plan peitrina. Pòdi veire lo visatge d'una femne coma desdobla per l'utilizacion lenta de la velocitat pendent la presa de vista. Aquò dona un ambient fantamatic. Pensi que la femna es blonda e que son colar es daurat, me fa pensar a una actritz dins un film d'Alfred Hitchcock coma Vertigo (1959), e a Kim Novak, l'actritz d'aqueste film. La fotografia sembla volada, la femne es segurament una desconeguda.

Una desconeguda fòrça polida, benlèu l'amor lo temps d'una foto...

Claude Viallat, Les aubergines, Mon analisi

Les aubergines es una pintura de Claude Viallat de 1996. Es una obra del movement supòrt/susfàcia.

Claude Viallat la faguèt sus una tela e utilizèt d'acrilic. Cinc colors compausan l'òbra : lo blanc, lo roge , lo jaune, lo blau e lo verd.

Pòdi veire mai d’unas formas : la forma d'esponga que se repetís un centenat de cèps, i a tanben las formas carradas de la tela e lo carrat fach de quatre linhas blancas. Mas encara, per ieu, i a una forma globala de crotz occitana.

Al centre del tablèu se tròba un cercle, es estranh, coma las formas sus las linhas blancas del carrat, semblan d'espitlas d’espandir. A costat del cercle se situan doas grandas linhas, compausadas de jaune e de verd. Las colors son coma passadas en negatiu.

Per faire lo ligam amb lo legum les aubergines, las auberginas, pensi que la forma verda que va d'ennaut a esquèrra al centre de la pintura representa la tija e las fuèlhas de l'aubergina ; la forma de cercle al centre me fa pensar a una lesca talhada d'aubergina ; la color roge escura a la color de la pèl del legum.

De tot biais, cal aver d'imaginacion !!

Claude Viallat al musèu Fabre de Montpelhièr

Aquesta setmana, parlarai de la mòstra de Claude Viallat, que se desrotla al

musèu Fabre de Montpelhièr, del 28 junh 2014 al 2 novembre 2014. Aguèri l'astrada d'assistir a una conferéncia amb aqueste mèstre de la pintura. La mòstra amassa mai de 150 òbras , pinturas, dessenh, objèctes. Mas abans tot, dirai qualques mots sus Claude Viallat, un grand artista occitan.Claude Viallat es un pintor del movement supòrt/susfàcia. 

Lo principi es de repetir d'una forma similara sus una susfàcia. Claude Villat trabalha fòrça sus de teissut, ancian o nòu. Claude Villat diguèt que es lo teissut que dona lo diferent ton de color. 

E perqué aquesta forma ? L'anecdòta erà amusanta. Un jorn, lo pintor laissèt una esponga impregnada de pintura negre dins un ferrat. Lo lendeman, l'esponga laissèt una emprenta dins lo fons del recipient. E es coma aquò que nasquèt la forma coneguda de totes. 

E quinas son sas inspiracions ? Claude Viallat a pas d'inspiracions, pénher es coma un mestièr, cada jorns fa environ cinc telas. Una tela pòt agafar una mièjra d'ora o tres jorns a crear. Mas remira d'artistas celèbres coma Pablo Picasso, Henri Matisse, Paul Cézanne... 

Es un òme simple e bornat !

Robert Combas : Le penseur fatigueur : Mon analisi

Le penseur fatigueur es una pintura de Robert Combas de 2014. La podèm pus veire al Carré Saint Anne de Montpelhièr, la mòstra es acabada.

Representa un pensaire nus, la cara a mitat amagat per son braç. Se repausa contre un obèsse fach de personatges. I a un musicaire que jòga d'arpa.

Lo pensaire es como tatoat, per de peis, aucèl, rasigas...Ten una agrei de bròc. Me fa pensar a Moïse dins la Bíblia, perque dins l'amassa de tablèus espausats, i a de referéncias a la religion (croseta en pincèl amb de personatges crosificats per exemple). Moïse, lo pensaire, plora (perque plora ? Es dins la legenda del tablèu : « le penseur fatigueur pleureur à ses heures se repose »), benlèu perque las bèstias sus son còs son mòrtas, Moïse se transforma adonc en Noé. O benlèu en Eve, perque lo pensaire es androgina per sa cofadura e sas longa cilhas. La pintura de color fa pensar a de lagremas o de pluèja. Aquò rejusta l'idèa de tristesa dins lo tablèu.

Lo pensaire me fa pensar a una estatua, subretot a l'escalpradura en bronze d'Auguste Rodin, Le penseur, que coma lo pensaire, s'adossar a sa man.

M'agradan fòrça las pinturas de Robert Combas !

Robert Combas : La mélancolie à Ressorts

Vòli parlar de Robert Combas qu'epausa aquesta annada al Carré Saint Anne de Montpelhièr ( La mélancolie à Ressorts del 6 junh al 21 setembre 2014 ). 

 

Robert Combas es un grand pintor francés de nostra epòca, que fa de tablèus de « figuracion libre ».

Lo Carré Saint Anne es un musèu, mas abans, aquò èra una glèisa gotica amb des veirals de totas las colors. E es amb l'estetica del luòc que Robert Combas pench sus òbras. Decidís d'emmerçar força lo blanc e lo negre, e decòps des flapas de color, coma lo violet, lo ròse, lo blau e lo roge. Las pinturas son trum e contrast, e gaireben monocròme son força coloradas.

I a una eplica a perpaus d'aquò. En efièch, amb la lutz del sòl, las colors dels veirals se rebatan sus las òbras.

Ai vist la lutz se rebatar sus lo paret, e pas sus las òbras, es daumatge perque lo fenomèn se fa qu'en fin de jordana. Mas lo principi es meravilhós perque pauc d'artistas fan de tablèus per un luòc especial.

Aurai qu'una causa a dire per acabar, ANATZ lèu al Carré Saint Anne abans la fin, dins qualques jorns...